Halil Avcı / Kişisel Fikir Alanı

Maalesef ki ülkemizdeki spor anlayışı vahim durumda. Bu durum özellikle Avrupa ile kıyaslandığında çok daha üzücü sonuçlar doğuruyor. Böyle bir durumda olmamızın birkaç sebebi var ve bunlara değinmek istiyorum. İlköğretimde verilen veya verilmesi gereken ancak öğretmenlerin bunu hiçe saydığı bir yöntem var. Haftada 2 ders olan beden eğitimi dersinden birçok öğretmen daha faydalı olacağı düşüncesiyle öğrencilerine sporu, spor ahlakını aşılamak yerine matematik gibi dersler işliyor. Evren üzerinde büyük bir popülerliğe sahip olan spor kültürü ne yazık ki geleceğin sporcularından (!) yoksun bırakılıyor.  Bir diğer sebep de yine ülkemizdeki eğitim yuvalarından kaynaklanıyor. Beden eğitimi derslerine giren beden eğitimi öğretmenleri müfredattaki konular yerine öğrencileri derste serbest bırakmayı tercih ediyor. Bu sayede de kendileri yorulmamış oluyor ve öğrencilerin de gönlü oluyor ...  Hele ki sporun gün geçtikçe endüstriyel bir hal almasından sonra olimpiyatlarda spo...

Siz siz olun sakın ola ki haksız olanı üzmemek için haklı olanı ezmeyin. Maalesef günümüzdeki bazı ebeveynler işe duygusal bakıyorlar. (Buna benim ailem dahil zaten bundan dolayı bunları yazıyorum) Düşünün ki kardeşinizle bi' konu hakkında tartışıyorsunuz ve o işi iyice tahrik etmeye vuruyor. Dolduruyor da dolduruyor sizi ... E tabi sabır da bi' yere kadar. Üstüne yürüyorsunuz ve hakaret etmeden "Seni döverim, terbiyeni takın." şeklinde cümleler sarf ediyorsunuz ve birden bulunduğunuz ortama ebeveynlerinizden biri geliyor ve olaya doğru sandığı bir şekilde müdahele ediyor. Sadece yapılan küçük tehditleri dikkate alıyor ve size kızıyor, bağırıyor. Ötekine ise şahsi olarak hiçbir şey demiyor, yapılan tüm eylemler size ... Canımı acıtan da bu işte. İkimize de kızsalar benim için hiçbir problem yok, ama tek suçlu benmişim gibi bir tek bana kızıyorlar, bağırıyorlar, öfkeleniyorlar. Harbi koyuyor bu insana, yakıyor ciğerini. Aşk acısından beter sanırım. Acaba ilerde ...