Siz siz olun ...

Siz siz olun sakın ola ki haksız olanı üzmemek için haklı olanı ezmeyin. Maalesef günümüzdeki bazı ebeveynler işe duygusal bakıyorlar. (Buna benim ailem dahil zaten bundan dolayı bunları yazıyorum)

Düşünün ki kardeşinizle bi' konu hakkında tartışıyorsunuz ve o işi iyice tahrik etmeye vuruyor. Dolduruyor da dolduruyor sizi ... E tabi sabır da bi' yere kadar. Üstüne yürüyorsunuz ve hakaret etmeden "Seni döverim, terbiyeni takın." şeklinde cümleler sarf ediyorsunuz ve birden bulunduğunuz ortama ebeveynlerinizden biri geliyor ve olaya doğru sandığı bir şekilde müdahele ediyor. Sadece yapılan küçük tehditleri dikkate alıyor ve size kızıyor, bağırıyor. Ötekine ise şahsi olarak hiçbir şey demiyor, yapılan tüm eylemler size ...

Canımı acıtan da bu işte. İkimize de kızsalar benim için hiçbir problem yok, ama tek suçlu benmişim gibi bir tek bana kızıyorlar, bağırıyorlar, öfkeleniyorlar. Harbi koyuyor bu insana, yakıyor ciğerini. Aşk acısından beter sanırım.

Acaba ilerde ben de mi böyle olacağım endişesi aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Bu yüzden evlenmek vb. şeyler beni korkutuyor. Kendi yalnızlığımda bir şeyleri yaşamak, olgunlaşmak ve ölmek istiyorum ben.

Not: Duygularımı paylaşacağım, içimi dökebileceğim tek yer de burası. İçimi dökeceğim birçok insan var ama ben yine de yalnızlığıma içimi dökmek istiyorum.